Getuigenis Harro*

Hoe er meer vrede kwam in mijn huis

Ik nam deel aan de cursus bewapend leven omdat ik eens lekker de diepte in wilde gaan. Dus leren over een onderwerp waar ik niet veel van wist en er ook praktische levenslessen aan overhouden. Maar deze cursus had meer impact op mijn leven dan ik verwachtte. Dat kwam door de dingen die in mijn leven gebeurden.

Toen ik aan de cursus begon, woonde er een groep feestende en ruziënde jongeren naast ons waar we flink overlast van hadden. Dan is het niet altijd makkelijk om rustig te blijven en de juiste dingen te doen. Toen in het lesmateriaal de vraag kwam ‘Welk gebied van jouw leven mist in het dagelijks leven Gods vrede?’ moest ik aan mijn eigen huis en mijn buren denken. Ik werd mij ook bewust van de spanning die zich in mijn leven had opgebouwd. 

Ten einde raad

Ik was in de loop van 2 jaar best wel boos geworden op de vier jongeren. De bonkende muziek hield ons ‘s nachts uit bed en als we dan aan de deur kwamen, waren ze moeilijk aanspreekbaar door de invloed van drank en drugs. Ook moest ik mijn best doen om in gesprek te blijven en de situatie niet te laten escaleren. We hadden de gemeente gevraagd te handhaven en dat had niet het gewenste resultaat, en ook de politie kon niet veel doen. We waren redelijk ten einde raad. Ik bracht mijn zorgen ook bij God en de cursus hielp mij te zoeken naar zijn waarheid in deze situatie.

Het gaat om vrede brengen

Ik ging aan de slag met twee onderdelen van de wapenrusting: de sandalen van het evangelie van de vrede en de gordel van de waarheid. Eerst over de vrede. Ik leerde over David die door Gods aanwezigheid in al zijn strijd ondanks alles een veilig gevoel had en nieuwe kracht kreeg (zie Psalm 23:3-4). Ik kon wel nieuwe kracht gebruiken want mijn gevoel van veiligheid was geroofd. Ik voelde me slachtoffer van de hele situatie. Die sandalen waren confronterend want dat zijn niet de sandalen van een slachtoffer, maar van een strijder. Ik moest een actieve houding krijgen: je moet je actief opstellen om vrede te brengen. Daarom ben ik begonnen met voorbede voor vrede in mijn huis en in de buurt. Dat was aan het begin niet makkelijk vanwege mijn boosheid. Het was eerst nodig om die boosheid bij God te brengen en daarna kwam er ruimte in mijn hart om ook voor de jongeren te bidden.

Zingende vogels in de tuin

We leerden ook na te denken over de waarheid in een bepaalde situatie. Als je de gordel aantrekt, bedenk je wat Gods woord zegt over een situatie en wat de Heilige Geest bevestigt in je hart. Eerder in mijn leven had ik de tekst uit Filipenzen 4:8 opgeschreven “Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt, en dank hem in al uw gebeden.” Daar kon ik nu op terugvallen. Geen zorgen maken, dat is de waarheid. Maar de Heilige Geest wilde mij meer vertellen. In de week dat ik hiermee bezig was, werden mijn ogen geopend over mijn situatie. Mijn huis was het grootste deel van de tijd best rustig. Er zongen vogels in de tuin, de zon scheen en de kinderen (die gelukkig diep sliepen) waren onbezorgd. Ik moest vanuit die waarheid gaan leven en denken. Dat betekende overigens niet dat er ‘s avonds en in de weekenden geen gedoe was. De strijd bleef. Maar het overschaduwde niet meer alles, en dat is een heel verschil.

Een groepje dat met je optrekt

Dit was een mooi proces en een voorbeeld van hoe ik met veel dingen in mijn leven actief aan de slag ben gegaan. Dat kwam door de vragen die de cursus mij stelde, het onderwijs van Rombert (die de principes uitlegde) en een groepje dat samen met je meewandelt. Ik kon enkele maanden later het groepje ook vertellen dat er iets in de situatie was veranderd. De groep jongeren vertrok van de ene op de andere dag en er is een aardige buurman voor in de plaats gekomen. Maar ik besloot actief te blijven bidden, want de buurt kan nog meer vrede gebruiken.

*Vanwege de beschreven situatie gebruiken wij een pseudoniem