Bemoedigende bries: De liefde van God is vele malen groter

Psalm 36:6 “HEER, hoog als de hemel is uw liefde, tot in de wolken reikt uw trouw.”

Laatst reed ik met een grote glimlach op weg naar huis, omdat ik naar een dag werken mijn dochter weer kon zien. Ik had nooit verwacht dat ik zoveel van mijn eigen kind zou gaan houden. Toen ik die ochtend afscheid van haar  genomen had om naar het te werk gaan, zag ik het verdriet bij haar opkomen omdat ik van haar weg liep. Mijn vrouw appte ‘s middags dat ze de rest van de dag, had lopen zoeken. Ze had de hele dag gekeken of ik binnen kwam lopen als de deur van de kamer openging.

Daarnaast keek ze ook elke keer als ze uit haar bedje kwam of ik ook op mijn vaste stoel bij het raam zat te lezen. Het feit dat ze me zo miste raakte me, want ze kon nog niet begrijpen dat ik eigenlijk niet heel ver weg was en niet begrijpen waarom ze me niet kon zien. Ik vond dit zo sneu voor haar dat ik hoopte dat ze me snel zou gaan vertrouwen, dat als ik weer weg leek te zijn, ze zal weten dat ik altijd weer op tijd ergens opduik. Ik had daarom onderweg al zin om boven haar box op te duiken en de glimlach op haar gezicht te zien groeien als ze me dan eindelijk weer zag.

Toen ik dit zo bedacht, realiseerde ik me dat dit ook voor onze relatie met God geldt. Soms voelt het ook of God verder weg is dan hij ooit was, en lijkt het er ook op of God in de omstandigheden van ons leven niet aanwezig is om ons te helpen of ons te vertellen wat we moeten doen. Maar toen ik onderweg naar huis was, leek het erop of God me uitdaagde om Hem op dezelfde manier te blijven vertrouwen, omdat Hij als Vader ook altijd op het juiste moment zal opduiken om zich aan mij zichtbaar te maken en mijn in mijn omstandigheden te helpen, zoals ik een paar minuten later bij me dochter zou doen. Daarbij moest ik denken aan de volgende tekst.

Hebreeën 10:23 Laten we zonder te wankelen datgene blijven belijden waarop we hopen, want hij die de belofte heeft gedaan is trouw.

Soms ben ik onderweg naar iets waarop ik hoop omdat God me dat beloofd heeft, maar begin ik soms te wankelen in mijn geloof, omdat ik dan in de huidige omstandigheden niet kan zien hoe God dit dan gaat doen, en ik niet altijd weet waar Hij op dat moment is om dit met mij te realiseren. Maar ik mag dan blijven wandelen in de richting van Gods beloften  voor mijn leven in het vertrouwen dat Hij dichterbij is dan ik door heb en Hij door Zijn trouw altijd op het juiste moment zal opduiken om me te helpen. Deze korte gedachte bemoedigde mij om me weer meer vast te gaan houden aan Gods beloften. Maar toen realiseerde ik me ook dat de liefde en de passie die ik voel om aan mijn dochter mijn trouw te bewijzen, niks voorstelde bij de liefde en passie die God voor mij voelt. Deze diepe liefde die Hij mij eerst door Jezus komst en offer bewezen heeft, maar ook elke dag weer opnieuw bewijzen wil, is de bron van zijn trouw. Deze liefde voor mij is vele malen groter en gaat vele malen dieper dan de liefde die ik voor mijn dochter voel. Toen ik me dat in mijn hart realiseerde, raakt het me diep en was ik er stil van.